Onderweg

Ik ben onderweg, de zon schijnt, de wind door mijn haar, een rugzak op mijn rug. Ik volg mijn pad. Achter me loopt ook iemand, een ander persoon kruist mijn pad. Ieder loopt op zijn eigen tempo. Een oudere heer haalt me in, ‘mooi weer vandaag!’ ‘Ja, heerlijk!’ zeg ik. Een kruising nadert. ‘Ga jij ook rechtdoor?’ vraagt hij. ‘Ja.’ De weg gaat over naar een onverhard pad. ‘Weet je, je moet het leven niet al te serieus nemen… Het loopt toch zoals het loopt… de schouders eronder en er maar het beste van maken.’ ‘Dat is waar.’ beaam ik. We stappen zwijgzaam verder.

Een boer wenkt ons. ‘Kom eens gauw kijken!’ We lopen achter hem aan een graanveld in. ‘Snappen jullie dit?’ We zwijgen en kijken een hele tijd gefascineerd naar het platgedrukte graan, dat in cirkels een prachtig figuur heeft gevormd in de wei. De boer zegt geërgerd: ‘Mijn hele graan vernield.’ Ik zwijg omdat ik nog steeds onder de indruk ben van dit fenomeen. ‘Ga je zo weer mee?’ vraag ik. ‘Ik blijf nog eventjes hier en dan loop ik terug, heb nog andere plannen vandaag.’ Ik wil weglopen als de man zegt ‘Wacht even, heb je hier iets aan?’ Ik bekijk het voorwerp. ‘Misschien wel’ en stop het in mijn rugzak. Ik zeg de heren gedag en ga terug naar het zandpad.

Ik kijk om me heen en geniet van de mooie natuur. De voeten zet ik stevig op de grond wat me een aangenaam gevoel geeft. Ik ga naar rechts een kleiner weggetje in, waarnaast een beekje stroomt. Een ijsvogeltje zit op een takje en kijkt naar me, om vervolgens weg te vliegen als ik iets dichter bij kom met langslopen. Mijn linkervoet doet zeer, een steentje is in mijn schoen terecht gekomen en knelt onder mijn voet. Verderop zie ik een oudere vrouw op een bankje. Ze lacht vriendelijk; ‘Kom maar gerust zitten.’ zegt ze. ‘Even mijn schoen legen, er zit een steentje in’ zeg ik. ‘Geef je rugzak maar hier, dan hou ik hem voor je vast.’ ‘Poeh, wat is die zwaar!’ ‘Als u wilt mag u voor ieder van ons een flesje water eruit halen. ‘Terwijl ze zich wat drinkt, zegt ze; ‘Zie je die bomen daar aan de overkant? De ene is veel kleiner dan de ander.’ Ik bekijk ze aandachtig en het valt me op hoe mooi ze allebei zijn. De kleine heeft prachtige herfsttinten en de grote ziet er krachtig en stevig uit. ‘Ze zijn allebei mooi.’ zeg ik. ‘Helemaal mee eens.’ zegt ze. ‘Zo, ik ga weer verder.’ ‘Pas op voor die kuil daar verderop.’ ‘Bedankt!’, zeg ik. We zeggen elkaar gedag en ik volg het paadje langs het beekje. Wat fonkelt daar in het water? Met moeite en bang om in het water te vallen, vis ik de steen eruit. Het is een breaky bergkristal. Door de zoninval schittert de steen in magische kleuren. Ik hou hem in mijn hand en vervolg mijn weg. Ik passeer het gat in de weg en loop er omheen. Dat is inderdaad best diep. Oppassen geblazen! Ik voel kleine druppels op mijn gezicht vallen. Regen? Ik loop naar links een bospaadje in, daar loop ik wat beschut. Het loopt een beetje bergop. De regen giet uit de lucht. Ik haal de paraplu welke ik van die vriendelijke meneer kreeg uit mijn rugzak. Pff, die berg is wel stijl zeg, met de paraplu in mijn hand wankel ik een beetje, de herfstbladeren maken de weg glad. Oppassen dat ik niet val! Ik loop gestaag door. Opeens hoor ik een klap….Onweer. Ook dat nog! Ik ga wat harder lopen…. Onder bomen lopen is niet handig nu. Het gaat alweer bergafwaarts en het onweer heeft gelukkig niet verder doorgezet. 

Het weer klaart op, de weg wordt vlak en ik loop het bos uit, terug naar de weilanden. Ik wandel nu op mijn gemak, geniet van de prachtige lucht en voel me een met de natuur. Ik adem een paar keer bewust in en uit. Een regenboog verschijnt aan de horizon. Ik stop om naar de regenboog te kijken. Ervaar eventjes een gevoel van gelukzaligheid en besef dan dat alles goed is.

Mooi mens, welkom op mijn site. Mijn naam is Francis, ik ben onderweg, net als jij. Mochten onze wegen zich kruisen, loop ik gerust een stukje met je mee, wanneer jij dat wenst.

‘Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis ernaartoe.’ Een wijsheid van Boedha.

-Love is our true destiny. We do not find the meaning of life by ourselves alone, we find it with another.-

Thomas Merton/ Amerikaans religieus schrijver, dichter 1915-1968

Bronvermelding: Een ode aan die betekenisvolle mensen die mijn pad kruisten en het verschil hebben gemaakt.

Geïnspireerd door eigen ervaringen met psychodrama en uit het leven gegrepen.